ย้อนเวลากลับไปทิ้งอดีตในปี1932

บทนำ

​ หยางเสี่ยวซุนหญิงชราวัย72 กะรัตผู้ซึ่งซื่อสัตย์ในความรักอย่างสุดซึ้งแม้จะต้องเฝ้ารอคอยผู้เป็นสามีที่ถูกส่งไปรบในสงครามหลังจากแต่งงานได้เพียงสองวันอย่างไร้ซึ่งความหวังแต่เธอกลับยังคงเฝ้ารอคอยอยู่อย่างนั้น แม้จะต้องยอมทิ้งวัยสาวที่กำลังเบ่งบานสะพรั่งจนเหี่ยวเฉาร่วงโรยอย่างโดดเดี่ยวแต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะทรยศต่อความรักและคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับสามี เพียงหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะต้องกลับมาหาเธอ

แต่แล้ววันที่เธอเฝ้ารอคอยมานานแสนนานก็สิ้นสุดลงเมื่อเธอได้พบกับชายที่เธอรักสุดหัวใจอีกครั้งแม้ในตอนนี้สังขารที่เคยสวยงามสดใสจะเหี่ยวเฉาตามกาลเวลาแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเสียใจเท่ากับการได้รู้ว่าตลอดระยะเวลาหลายสิบปีที่ผ่านมามีเพียงเธอฝ่ายเดียวที่มั่นคงในรักแต่ชายที่เธอเฝ้ารักกับทรยศและลืมคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้แก่กันจนหมดสิ้น

เขาไม่เพียงแต่ลืมคำมั่นสัญญาว่าจะมีเพียงเธอเท่านั้นที่จะเป็นคู่ชีวิตจนวันตาย แต่ในตอนนี้เขากลับมีภรรยาใหม่และครอบครัวที่พร้อมหน้าพร้อมตามีเพียงแต่เธอเท่านั้นที่มีชีวิตอย่างโดดเดี่ยว

“เสี่ยวซุนฉันขอโทษ ฉันคิดว่าหลายสิบปีที่ผ่านมาเธอคงมีสามีใหม่ไปแล้วฉันขอโทษที่รักษาสัญญาระหว่างเราไม่ได้ แต่ในเวลานี้ฉันมีภรรยาใหม่และลูกๆ หลานๆ แล้วเธอจงลืมคำสัญญาระหว่างเราเสียเถอะ” คำพูดสุดท้ายของชายที่เธอรักไม่มีแม้แต่ความเห็นใจมิหนำซ้ำยังพูดตัดขาดเธอได้อย่างเลือดเย็น

“นี่นะเหรอคนที่ฉันรักและซื่อสัตย์มาตลอดระยะเวลาหลายสิบปี ฉันรอคุณมาตั้งแต่อายุเพียง 20 ปีจนตอนนี้ฉันอายุ 72 ระยะเวลากว่า 50 ปีที่ฉันต้องรอคอยคุณอย่างโดดเดี่ยวนี่นะเหรอคือรางวัลที่ฉันควรได้รับ นี่นะเหรอคำตอบของคนที่ฉันเฝ้ารอ” เสียงสะอื้นไห้ของหญิงชราดังขึ้นอย่างเวทนา

เธอค่อยๆ เดินหันหลังให้กับพวกเขาด้วยความเสียใจ แต่จู่ๆ รถยนต์คันใหญ่ก็เกิดเสียหลักและวิ่งพุ่งชนเข้ากับร่างของหยางเสี่ยวชุนหญิงชราอย่างแรงท่ามกลางสายตายของชายคนรักและครอบครัวของเขา

ร่างของเธอค่อยๆ ร่วงลงกระแทกกับพื้น เลือดสีแดงสดไหลเจิ่งนองไปทั่วท้องถนน

เธอปรายหางตามองดูผู้ชายสารเลววัย 73 และครอบครัวของเขาก่อนจะกระอักเลือดออกมา

“หากฉันย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่มีทางเฝ้ารอคนทรยศอย่างคุณ” น้ำเสียงแหบพร่าปานจะหมดแรงเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะสิ้นใจ

ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ​

เรื่องนี้เป็นแนวย้อนเวลากลับมาในอดีต